Το γεφύρι του Κοράκου, το σύνορο των παιδικών διηγήσεων

Η γέφυρα του Κοράκου είναι το πέρας του κόσμου στις διηγήσεις του πατέρα. Απο τον Μεσενικόλα με τα πόδια  στα γύρω χωριά Βουνέσι, Πεζούλα Σιρμινίκ, Στούγκ, Νιχόρι, Κερασιά πάντα σε αναζήτηση ζώων για αγορά .  Απο μικρό παιδί δίπλα στον πατέρα του μάθαινε την τέχνη του βοσκού και του  χασάπη. Με χιόνι κάψα και βροχή πάντα στην διαδρομή αναζήτησης για να αγοράσει ζώα να τα σφάξει και να τα πουλήσει στο χωριό. Δεν είχε μαγαζί μόνο γάντζους έξω απο το μπακάλικο στο κέντρο του χωριού. Οταν ήθελε να πει το πόσο μακρυά περπάτησε έλεγε οτι πήγε πολύ μακρυά μέχρι την γέφυρα του Κοράκου, αυτό ήταν το τέρμα , μέχρι εκεί ήταν τα χώματα που πάτησε ο πατέρας.
Στα πόδια του Φέλλου Πετρωτού (Λιασκόβου) Αργιθέας Καρδίτσας, στο συνοικισμό Συκιάς-θέση Πυργάκι ή Σκαλούλα κοντά ...
στα Ξερικούλια και στα πόδια του Κοκκινόλακου των Πηγών (Βρεσθενίτσας) Άρτας (Φράξος- πλαγιά Τσολάκη), όπου ο Αχελώος ή Άσπρος ή Ασπροπόταμος χωρίζει τους δυο νομούς χτίστηκε το 1514-1515 η περίφημη μονότοξη πέτρινη καμάρα « Η Γέφυρα του Κοράκου» ή «το Κορακογιοφύρι » ή ποιητικά «του Κόρακα το διόφυρο» ή «του Άσπρου το γιοφύρι».

Έζησε για 434 χρόνια αντέχοντας σε σεισμούς και μανιασμένες κατεβασιές του Άσπρου και έπεσε κι αυτή θύμα του εμφυλίου στις 28 Μαρτίου του 1949.

Η γέφυρα ανατινάχθηκε το 1949 από άνδρες του Δημοκρατικού Στρατού, σε μια προσπάθεια να ανακόψουν την επίθεση που δέχονταν.

Το ιστορικό γεφύρι χτίστηκε από το Μητροπολίτη των γεφυριών Βησσαρίωνα το Β΄ μητροπολίτη Λάρισας που δεν τον ενδιέφερε η υστεροφημία για αυτό και δεν έβαλε το όνομά του ως χορηγός παρά την ονόμασε «του Κοράκου» λόγω του ύψους της και «επειδή την ημέρα των εγκαινίων σταθείς εις το μέσον της γέφυρας και ερωτών: "πώς με βλέπετε;", οι μαστόροι του απήντησαν: σαν κόρακα, αυτός τους είπε: "ε, τότε γέφυρα του Κοράκου να είναι το όνομά της"».

Οι περιοχές Αργιθέας και Τετραφυλλίας και γενικότερα οι νομοί Καρδίτσας - Άρτας, αν και συνορεύουν, αποκόπηκαν ώς το 1961, οπότε και κατασκευάσθηκε η σημερινή αμαξογέφυρα.

Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί επιστημονικές ημερίδες, με θέμα την προώθηση του ζητήματος για την ανακατασκευή του γεφυριού.

Με το σκεπτικό ότι η «αλυσίδα» πολιτισμού πρέπει να έχει όλους τους κρίκους της, μαζί με την ανακατασκευή του γεφυριού το αίτημα περιλαμβάνει την αναστήλωση των τουρκικών φυλακίων που υπήρχαν εκατέρωθεν της γέφυρας και την ανάδειξη της επιχωματωμένης Κουτσοκαμάρας, ενός μικρότερου γεφυριού στην περιοχή.

Το Κορακογιόφυρο, όπως είναι επίσης γνωστή η γέφυρα Κοράκου, δεν ήταν απλώς ένα πετρογέφυρο. Αποτελεί θρύλο, ιστορία, πολιτισμό.

Η δε τέχνη και τεχνική του θεωρούνται αξεπέραστη. Ήταν κτισμένο πάνω στον άξονα της αρχαίας οδού Τρίκκης - Γόμφων - Αργιθέας - Αμβρακίας και είχε μεγάλη στρατηγική και εμπορική σημασία.

Ήταν η μεγαλύτερη μονότοξη γέφυρα των Βαλκανίων, καθώς το άνοιγμα στην βάσης της ήταν 48 μέτρα, το μεγαλύτερο ύψος της 26, το πλάτος της 2,30 ενώ η απόσταση από την μία άκρη έως την άλλη ήταν 80 μέτρα. Λέγεται ότι ειδικά τις μέρες της βαρυχειμωνιάς το πέρασμα της γέφυρας προκαλούσε φόβο και δέος. Μάλιστα, οι ηλικιωμένοι της περιοχής θυμούνται ότι, σε πολλές περιπτώσεις, όσοι είχαν υψοφοβία τους έδεναν τα μάτια.

Τη γέφυρα φρουρούσαν δυο Κούλιες, όπως ονομάζονταν τα τουρκικά φυλάκια, η μία από την πλευρά της Αργιθέας και η δεύτερη στην πλαγιά κάτω από τις Πηγές της Άρτας. Στις Κούλιες, που ήταν πέτρινα διώροφα κτίρια υπηρετούσαν τούρκοι φύλακες, που επόπτευαν το πέρασμα και το προστάτευαν από δολιοφθορά.

Η γέφυρα γκρεμισμένη

Η γέφυρα σήμερα

Στις 28 Μαρτίου συμπληρώνονται 500 χρόνια από την κατασκευή της και 66 χρόνια από την ανατίναξή της. Σήμερα έχουν μείνει δύο μικρά κομμάτια της γέφυρας από τις δύο πλευρές του Αχελώου και Φορείς και κάτοικοι της Κοιλάδας του Αχελώου - με πρωτεργάτες την αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας και την διαπεριφερειακή επιτροπή Άρτας-Καρδίτσας - έχουν επανειλημμένα ζητήσει την ανακατασκευή της.
Κτίστηκε το 1515 η περίφημη μονότοξη πέτρινη καμάρα « Η Γέφυρα του Κοράκου» ή «το Κορακογιοφύρι » ή ποιητικά «του Κόρακα το διόφυρο» ή «του Άσπρου το γιοφύρι».

Η γέφυρα ανατινάχθηκε στις 28 Μαρτίου 1949 από άνδρες του Δημοκρατικού Στρατού, σε μια προσπάθεια να ανακόψουν την επίθεση που δέχονταν σε μια από τις σημαντικότερες και φονικότερες μάχες του Εμφυλίου. Δυστυχώς από τις πρόσφατες πλημμύρες τα δύο κομμάτια που απόμειναν λιγόστεψαν ακόμα.

Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Κοιλάδα του Αχελώου με τη συμμετοχή φορέων της περιοχής τονίστηκε ότι το αίτημα της ανακατασκευής παραμένει πάντα επίκαιρο.

Για το θέμα έχει ήδη ενημερωθεί η Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Σύλβια Κόστα και πολλοί ξένοι Ευρωβουλευτές αλλά και οι Έλληνες. Θα γίνει προσπάθεια, όπως επισημάνθηκε, να εξευρεθούν πόροι και μέσω των Διαρθρωτικών Ταμείων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να ενταχθεί όχι μόνο η ανακατασκευή της Γέφυρας αλλά και η ανάπλαση της γύρω περιοχής, μαζί και του Φυλακίου «Κούλιας», με τη δημιουργία ενός πρότυπου Μουσείου Πέτρινων Γεφυριών – αφού στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν πολλά σημαντικά και ιστορικά πέτρινα γεφύρια

Οι πολιτικοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες που παρέστησαν στη σύσκεψη και οι οποίοι έχουν κάνει την προμελέτη εξήγησαν τους τεχνικούς τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει η αναστήλωση και επiσήμαναν:

• ότι η ανακατασκευή της γέφυρας Κοράκου με χρήση παραδοσιακών μεθόδων και υλικών είναι απολύτως εφικτή
• ότι απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σύσταση μιας ομάδας μελετητών με κατάλληλη εξειδίκευση
• ότι καταλυτικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή μπορεί να παίξει το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με την πολύτιμη γνωσιακή του βάση και το έμπειρο επιστημονικό του δυναμικό.